16 października odeszła Pani Teresa Cichowska, z d. Kołakowska z Osysk, żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ps. „Drzazga”. Pani Teresa Cichowska była jedną z największych męczennic reżimu stalinowskiego na Północnym Mazowszu, pochodzącą z Ziemi Opinogórskiej. Pani Teresa Cichowska od września 1949 r. do 25 lutego 1950 r. udzielała pomocy kwaterującym żołnierzom Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w gospodarstwie swoich rodziców Marianny i Bronisława Kołakowskich we wsi Osyski, obecnie gm. Opinogóra Górna pow. Ciechanów. 25 lutego 1950 r. w zabudowaniach rodzinnych został zlikwidowany czteroosobowy patrol st. sierż. Ildefonsa Żbikowskiego ps. ,,Tygrys”. Zabudowania rodziców Pani Teresy zostały spalone, a majątek skonfiskowany na rzecz Skarbu Państwa, a cała rodzina była okrutnie przesłuchiwana. Zapadły ciężkie wyroki. Ojciec Bronisław i brat Zdzisław Kołakowski zostali skazani i wykonano na nich wyrok śmierci w więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie w dniu 3 sierpnia 1950 r. . Brat Jerzy

Kołakowski po trzymiesięcznych okrutnych przesłuchaniach w PUBP w Ciechanowie po wyjściu na wolność po miesiącu zmarł. Pani Teresa Cichowska wraz z matką i siostrą Ireną zostały skazane, Pani Teresa na15 lat więzienia. Po 5 latach ciężkiego więzienia w Fordonie wyszła na wolność 10 marca1955 r. Przez lata w PRLu Pani Teresa nie mogła znaleźć pracy i nadal doznawała represji i złego traktowania przez władze komunistyczne. Staraniem rodziny wyrok z 1950 r. został unieważniony. Pani Teresa Cichowska została odznaczona między innymi: Krzyżem Więźnia politycznego 1939-1056 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem ” Pro Patria”.

Cześć Jej Pamięci!

„Komuniści głosili otwarcie, że przychodzą po to, żeby odbierać własność bogatym i rozdawać biednym. Odbierać panom – i dawać chłopom. Ale w Polsce – inaczej niż w Rosji – to chłop był właścicielem swojego pola, to rzemieślnik był właścicielem swojego warsztatu. W Polsce – inaczej niż w Rosji – to chłop i robotnik byli panami. Polscy chłopi i robotnicy mieli o co walczyć, lecz nie przeciwko „polskim panom”, a przeciwko bolszewikom”- Tymoteusz Pawłowski

14 sierpnia 1920 roku odbyła się najważniejsza walka z bolszewikami pod Ossowem. Bój był zażarty, ale Polacy zdołali odepchnąć siły bolszewickie. Napastnicy ponosili ciężkie straty atakując polskie pozycje. Radzymin był parokrotnie odbijany z rąk bolszewików. Jednak wieczorem 15 sierpnia 1920 roku rozbici bolszewicy opuścili miasto.

Zdjęcia SHMP